Kategorie tematyczne
EventyPrawo spółekPodatkiPrawo gospodarczePrawo pracyPrawo cywilneSPÓŁKI „Z O.O.” KOMANDYTOWE JAKO WEHIKUŁY OPTYMALIZACYJNE
SPÓŁKI „Z O.O.” KOMANDYTOWE JAKO WEHIKUŁY OPTYMALIZACYJNE
Powyższe stwierdzenie, kierowane jest głównie w stosunku do spółek komandytowych, w których rolę komplementariuszy pełnią spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, których to „hybrydowych” podmiotów funkcjonuje na rynku zdecydowana większość. Ustawodawca przedmiotową „niesprawiedliwość” wywodzi z faktu, iż tego typu spółki zapewniają wspólnikom ograniczenie odpowiedzialności za zobowiązania spółki przy zastosowaniu jednokrotnego opodatkowania, co stanowi „rozpoznany wehikuł optymalizacyjny.
Przejawem wprowadzenia owej „sprawiedliwości” Ustawodawca przewidział zwolnienie podatkowe dla komplementariuszy, pozwalające zachować dotychczasowe obciążenia podatkowe, ograniczając tym samym zwolnienie podatkowe dla komandytariuszy jedynie do wysokości 50% uzyskanych przez komandytariusza przychodów z tego tytułu, nie więcej jednak niż 60 000 zł takiego przychodu rocznie. Co więcej – zwolnienie dla komandytariuszy wystąpi tylko w sytuacji, gdy istniejące między komplementariuszami spółki komandytowej powiązania lub sposób kierowania spółką nie wskazywałyby na „optymalizacyjny cel” założenia takiej spółki przez jej wspólników.
MOŻLIWOŚC WYBORU
Mając na uwadze powyższe, można dojść do przekonania, iż Ustawodawca w wyraźny sposób zaakcentował konieczność dokonania wyboru: albo ograniczenie odpowiedzialności wspólników albo jednokrotne opodatkowanie – okoliczność ta ma fundamentalne znaczenie, przy ocenie działań restrukturyzacyjnych, podejmowanych na szeroką skalę przed wspólników spółek komandytowych. Codziennie wielu z nich dokonuje przekształceń, zmian statusów wspólników oraz innych zmian w strukturze – dotychczas panowało przekonanie, iż zmiany takie wiążą się z dużym ryzykiem, związanym z możliwością narażenia się na klauzulę „unikania opodatkowania”, dla której zastosowania jednym z koniecznych przesłanek jest działanie „sprzeczne z celem ustawy” – wydaje się, że Ustawodawca dosyć jasno określił ten cel, kierując się zasadą „mieć ciastko albo zjeść ciastko” – jednakże, każdą sytuację należy oceniać indywidualnie, gdyż zastosowanie przedmiotowej klauzuli może wiązać się z poważnymi sankcjami finansowymi.